دخمه مردگان، از عجایب گردشگری پاریس

دخمه مردگان پاریس یکی از جاذبه های گردشگری محبوب و معروف در شهر پاریس است که امروزه بسیاری از توریست هایی که وارد این شهر می شوند حتما از آن دیدن می کنند.

در زیر شهر پاریس تونل هایی به طول چند صد کیلومتر وجود دارند که سراسر آن ها پر از استخوان مردگان است. این تونل ها  به طول 300 کیلومتر ، 600 میلیون از ساکنان قبلی پاریس را در خود جای داده اند و تبدیل به یکی از عجایب گردشگری دنیا شده اند که به نام دخمه مردگان در پاریس ( به انگلیسی: Catacombs of Paris ) معروف شده اند.

این تونل ها معادن سنگ آهن بودند که از زمان روم باستان به جای مانده اند و بعد از نیمه ی دوم قرن 18 این تونلها که در زیر مرکز شهر پاریس واقع شده بودند تغییر کاربری داده و محلی برای انتقال مردگان پاریسی شدند.

تاریخچه

در قرن هجدهم که فرانسه رو به پیشرفت بود و به طبع آن جمعیت پاریس افزایش پیدا کرده بود و تعداد فوتی  ها هم بالا رفته بود ، گورستان های پاریس پر شده بود و تدفین ها به قدری نامناسب انجام میشد که حتی گاهی مرده ها را بین دیوارها قرار میدادند یا روی قبرها را نمیپوشاندند یا عمق دفن اجساد به قدری کم بود که جسدها بعد از مدتی از خاک بیرون میزدند.

همین مشکل باعث ایجاد بوی تعفن شدید و بیماری در ساکنین اطراف گورستان  شد.

با شکایت های مداوم ساکنین اطراف گورستان ها بالاخره در سال ۱۷۶۳ لویی پانزدهم دستور ممنوعیت دفن در سطح شهر را صادر کرد که با مخالفت کلیسا روبرو شد و هیچ اتفاقی نیوفتاد. این مشکل تا سال ۱۷۸۰ ادامه داشت. در این سال بارانی شدید  درشهر پاریس باریدن گرفت و باعث فرو ریختن دیواره های گورستان شد و جنازه های زیادی از خاک بیرون ریختند و کلیسا و مقامات مجبور شدند به دنبال راه چاره باشد.

بالاخره در در سال ۱۷۸۶ مقامات  پاریس تصمیم گرفتند از این معادن زیر زمینی به عنوان آرامگاه یا کاتاکومب استفاده کنند . دو سال طول کشید تا استخوان مردگان دفن شده در قبرستان اصلی پاریس به این تونل ها منتقل شدند. در طول ۲ دهه بعدی ، استخوان های اجساد دفن شده در تمام  گورستان های اطراف پاریس هم به این دخمه ها انتقال پیدا کردند و بعد از انقلاب فرانسه و کشته های زیاد درگیری ، دفن اجساد  فوت شده در این دخمه ها ادامه پیدا کرد.

بعد از بازسازی پاریس در سال 1860 جابجایی تمام اجساد به این تونل ها به اتمام رسید و هفت سال بعد دخمه مردگان پاریس برای بازدید عموم مردم بازگشایی شد.

از سال 1955 بازدید از اغلب بخشهای دخمه ها ممنوع شده و گردشگران به قسمت های محدودی از این کاتاکومب دسترسی دارند.

با وجود منع قانونی ایجاد شده در دهه 1970-80 بخش هایی از این دخمه ها بازسازی شده و تبدیل به مکان هایی خلاقانه شد. از جمله آمفی تئاتر مخفی که یک پرده سینمای بزرگ و تجهیزات پخش فیلم و تعدادی صندلی داشت و محوطه کافه مانند و رستوران کنار آمفی تئاتر برای پذیرایی از بازدیدکنندگان.

بر اساس تخمین های موجود هر هفته حدود 300 نفر به صورت غیرقانونی و از راههای مخفی به این مکان ها رفت و آمد دارند.